در این ایام که روز خبرنگار را هم در آن پشت سرگذاشته ایم و همه به رسانه ها و خبرنگاران تبریک می گوییم و خدمات و زحمات شان را پاس می داریم با معضلی موثر در مطبوعات مواجهیم: موضوع کمبود کاغذ در بازار، امروز به یکی از چالش های پیش روی رسانه های ما بدل شده است و در صورت ادامه این رویه می رود تا به بحرانی در این عرصه تبدیل شود. به بیانی در آستانه شرایط بحرانی قرار داریم. به نظرم در چنین وضعیتی، دو راهکار اصلی را می توان پیشنهاد داد. یک راهکار بلندمدت و یک راهکار کوتاه مدت. راهکار ریشه ای یا همان بلندمدت می تواند این باشد که اولا جلساتی با مسوولان روزنامه های بزرگ برگزار شود و... در آنجا در خصوص راه حل های برون رفت از این بحران بحث و تبادل نظر شود تا به راهکاری معقول دست پیدا کنند چرا که آنها خود در خط مقدم این جبهه قرار دارند و بهتر از هر کسی می توانند وضعیت کنونی را تحلیل و نتیجه گیری کنند. ثانیا، می توان «ارز» دولتی تعیین شده را در اختیار برخی روزنامه های بزرگ گذاشت تا آنها خود راسا اقدام به وارد کردن کاغذ کنند.

در مورد روزنامه های کوچک نیز این روزنامه ها می توانند گروه هایی را تشکیل دهند و هر چند روزنامه، با هم «ارز» را دریافت کنند و کاغذ وارد کنند. بدین ترتیب، هم خود روزنامه ها می توانند بر چگونگی واردات کاغذ نظارت داشته باشند و هم سودی که قرار است نصیب تاجر شود به خود رسانه ها می رسد و صرف تقویت آنها می شود. حتی اگر نخواهیم چنین کنیم، می توان «ارز» دولتی را در اختیار تشکل های صنفی معتبر و فعال رسانه ای گذاشت تا آنها کاغذ را وارد و توزیع کنند. البته شاید بد نباشد که بدانید قبل از این هم، این تجربه اجرا شده است.

یعنی در برهه ای اعتبارات ارزی در اختیار تشکل های صنفی مرتبط با حوزه نشر قرار می گرفت و آنها کاغذ وارد و توزیع می کردند. البته در ابتدای اجرای این طرح نگرانی هایی وجود داشت ولی در نهایت این طرح به نحو قابل قبولی اجرا شد. گرچه ایرادهایی نیز داشت ولی در نهایت موفقیت آمیز بود. در مورد راهکار دوم یا همان راهکار کوتاه مدت نیز می توان گفت، با توجه به جایگاه و نقش مطبوعات در کشور ما، دولت و بخش های مختلف باید به هر طریق ممکن مشکل کنونی کاغذ را در این برهه حل کنند.

به خصوص در این زمان که کشور به دلیل مشکلات اقتصادی با شرایط خاصی روبرو است و مطبوعات می توانند نقش موثری در روشنگری و اطلاع رسانی به شهروندان داشته باشند. اینها مواردی است که شاید بتواند به کابوس اتمام کاغذ رسانه های ما پایان دهد و مجلات و مطبوعاتی که در چند هفته گذشته به دلیل معضل کاغذ انتشارشان متوقف شده بود، مجددا فعالیت شان را از سربگیرند و با خون تازه ای که در رگ های آنها جریان پیدا خواهد کرد، بتوانیم دوباره شاهد رونق انتشار و تنوع مطبوعات روی کیوسک های مطبوعاتی باشیم. امیدوارم با تدابیری که متولیان می اندیشند، به زودی شاهد تحقق این موضوع و جان گرفتن دوباره مطبوعات باشیم چرا که در غیر این صورت دیگر چیزی از بدن نحیف مطبوعات کشور باقی نخواهد ماند و باید منتظر رقم خوردن سرنوشتی تلخ برای مطبوعات کشورمان باشیم.