شاید در حرف ساده باشد که بگوییم 21 سال مذاکره صورت گرفته تا یک رژیم حقوقی برای دریای خزر تهیه و تنظیم شود، اما وقتی که به عقب نگاه می کنیم، در طول این سال ها 4رییس جمهور در ایران تغییر کرده و بیش از 50 جلسه کمیته مشترک برای تبیین رژیم حقوقی دریای خزر برگزار شده است و مسوولان مذاکره کننده مانند شرکت در یک ماراتن امدادی وظایف خود را به فرد دیگری تحویل دادند تا در نهایت این کنوانسیون در روز یکشنبه (فردا) به امضای نهایی سران 5کشور حاشیه خزر برسد. حسن روحانی رییس جمهوری ایران، روز شنبه (امروز) به قزاقستان می رود تا در نشست سران 5کشور حاشیه خزر شرکت کند که اصلی ترین برنامه وی در این سفر دوروزه امضای کنوانسیون رژیم حقوقی دریای خزر است: کنوانسیونی که به نظر می رسد در داخل ایران مخالفان جدی دارد. برخی مخالفان زمان را برای امضای چنین توافقی مناسب نمی بینند و برخی دیگر نسبت به این کنوانسیون ایرادات حقوقی دارند و معتقدند اطلاعات کمی از آن به بیرون درز کرده است. اما مهم ترین چیزی که در خصوص این کنوانسیون می توان مطرح کرد عدم طرح شدن تعیین سهم کشورها از دریای خزر به خصوص در بستر و زیر بستر آن است که این موضوع به مذاکرات دوجانبه کشورهای همسایه واگذار شده که خود می تواند چالش جدیدی را به همراه داشته باشد. میثم آرایی مدیر موسسه بین المللی مطالعات دریای خزر معتقد است که این رژیم حقوقی گره ای از گره های ایران در خزر باز نمی کند و می تواند در آینده چالش جدی برای ایران ایجاد کند. در طرف مقابل ابراهیم رحیم پور معاون سابق وزارت امورخارجه و عضو تیم مذاکره کننده خزر معتقد است که برای نقطه نقطه این کنوانسیون مذاکرات فشرده و گسترده ای صورت گرفته و این رژیم حقوقی نیاز امروز دریای خزر است. مشروح مصاحبه با ابراهیم رحیم پور و میثم آرایی را در ادامه می خوانید.