اگرچه جنگ و دیپلماسی واقعیت های انکارناپذیر سیاست بین الملل محسوب می شوند، اما شکل گیری هر یک از وضعیت های یاد شده، تابعی از وضعیت «موازنه قدرت» خواهد بود. اگر کشوری در وضعیت ناکارآمدی و فقدان قدرت راهبردی قرار داشته باشد، طبعا با نشانه هایی از دیپلماسی اجبار و جنگ روبه رو خواهد شد. جمهوری اسلامی ایران به دلیل قابلیت های ساختاری خود می تواند در برابر هرگونه سیاست تهاجمی و جنگی دشمن، نشانه هایی از بازدارندگی را ایجاد نماید. بازدارندگی بخشی از سیاست قدرت محسوب می شود که ریسک پذیری بازیگران تهدیدکننده را افزایش داده و این امر مانع از اقدامات تهاجمی خواهد شد. بازدارندگی راهبردی ایران را می توان