مجموعه شعر طنز «مشکل حکایتی است» نوشته محمد صالحی آرام، از پیشکسوتان طنز به تازگی منتشر شده است. محمد صالحی آرام از بازماندگان طنزپرداز دهه 40 (نسل توفیق و کشکیات) است؛ نسلی که در جست و جو برای یافتن زبان زمانه در طنز، چهره هایی را در خود پرورد که با آفرینش سبک های طنز متناسب با شرایط تازه روزگار خود، راه را برای دیگران هموار ساختند و با حضور موثرشان، مانع از انقطاع نسلی طنزنویسان شدند؛ بزرگانی چون صابری، صلاحی و احترامی که جریان تبادل تجربه در طنز را استمرار بخشیدند. در این میان محمد صالحی آرام نامی آشناست.

او بیش از چهار دهه در نشریات قلم زده و آثار او را در روزنامه اطلاعات و نشریات فردوسی، خوشه، اطلاعات هفتگی، توفیق، کشکیات(ضمیمه تهران مصور)، کاریکاتور، صدف، دوران، فکاهیون، گل آقا و طنز پارسی با امضاهای ملا، ملا صالح، م-ص، صالحی، صالح الشعرا، دادا-همدانی و صالح الشعرا همدانی خوانده ایم. شعرهای نوی او را در توفیق به خاطر داریم که به خاطر برخورداری از ارزش های ادبی و هنری، از مزه پرانی ‎های معمول فاصله می گرفت.

کتاب «مشکل حکایتی است» سومین مجموعه اشعار اوست که اخیرا از سوی انتشارات مروارید چاپ شده است. تنوع قالب و سبک، ویژگی شکلی شعرهای این مجموعه است؛ امری که در آثار پیشین صالحی آرام نیز به روشنی به چشم می خورد. از نظر مضمونی، او در این آثار به مشکلات انسان شهرنشین جامعه امروز پرداخته است.

او به دلنگرانی های سیاسی، فکری، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و در مجموع به آنچه زندگی شهروند طبقه متوسط را با تمام دغدغه هایش شکل داده،پرداخته است. آنچه از نظر محتوایی، طنز این آثار را به هم پیوند می دهد تلخی ای است که در پس ظاهر شوخ و شنگ نوشته ها پنهان است.

این ویژگی از ابتدا در آثار صالحی آرام حضور داشت و نوشته های او را از بسیاری از طنزنویسان دیگر متمایز می ساخت. طنز صالحی آرام در بسیاری از اوقات در ژرفای خود به تلخی می رسد تا بازتابی از تلخی دنیای درون آدم ها در رویارویی با شرایط نابسامان و متزلزل جامعه ما باشد. این تلخی در برخی آثارش می کاود و به عمق می رود و یک پدیده ساده اجتماعی را دستمایه انعکاس نگاه هستی شناسانه و یا انتقادی شاعر می کند.