احمدی نژاد و دار و دسته اش هیچ کاری بلد نباشند شو و جنجال به راه انداختن را خوب بلدند. پنج سال از پایان صدارت آنها می گذرد اما هنوز همانند شومن ها و فوتبالیست ها و سلبریتی ها در صدر اخبار جای دارند.

بخشی از این ماجرا به قابلیت های ذاتی آنها برمی گردد و بخشی دیگر به رسانه هایی که گمان می کنند اخبار این دار و دسته عجیب و غریب هنوز هم می فروشد. اما علاوه بر اینها باید ندانم کاری مسوولان ذی ربط و صدا و سیما را هم به این مجموعه بیفزاییم. اخبار ضد و نقیض درباره برگزاری علنی یا غیرعلنی دادگاه مشایی به اندازه کافی به این فرقه مشکوک فرصت داد تا مدت ها افکار عمومی را مشغول این ماجرا کنند و نام فراموش شده مشایی را بر سر زبان ها بیندازند. هنوز آ ش سرد نشده بود که پخش فیلمی مبهم و ناقص مشایی را به صدر اخبار برگرداند. این بار مشایی با عصبانیت از روی صندلی بلند می شود و رو به آقایی که تصویرش را نمی بینیم پرخاش می کند و بعد پیراهنش را درمی آورد و بلافاصله به سینه اش اشاره می کند. جالب اینکه همزمان با این حرکات آکروباتیک صدای تلویزیون قطع می شود و بیننده با کلی پرسش و ابهام رها می شود: طرف مقابل که بود؟ چرا مشایی حتی به هنگام قرائت کیفرخواست فقط به او نگاه می کرد؟ چرا مشایی پیراهن بر تن درید و عربده کشید؟ او با اشاره به سینه اش می خواست چه چیزی را نشان دهد؟ آیا مشغول رجز خواندن بود و داشت به مسوولان قوه قضاییه می گفت: من از چیزی نمی ترسم! آیا... نمی دانیم اما خوب می دانیم پخش همین تصویر مبهم فضایی فراهم می آورد برای گمانه زنی های بسیار. و خوراکی می شود برای رسانه هایی که در کمین نشسته اند تا چوب حراج به آبروی نظام بزنند. احمدی نژاد و دار و دسته اش از هیچ خبر می سازند و حالا که رسانه رسمی کشور هم به کمک آنها آمده بعید است قدر این فرصت طلایی را ندانند و به راحتی از کنار آن بگذرند.