موسیقی تلفیقی هنوز هم که هنوز است تعریف درستی میان اهالی موسیقی در ایران ندارد. بسیاری بر این باورند که ترکیب دو ساز از دو فرهنگ موسیقی در کنار هم لزوما معنای تلفیق ندارد که پر بیراه هم نیست و برخی دیگر بر این باورند که این آغاز راهی است که به همان موسیقی تلفیقی می رسد. گروه های بسیاری در دو دهه اخیر این نوع موسیقی را دنبال کرده اند؛ از گروه هایی همچون اوهام، آویژه، رومی و ایجاز بگیرید تا گروه های از هم پاشیده ای همچون باراد و کامنت. اما معمولا طی دو دهه اخیر در موسیقی ایران آنچه از موسیقی تلفیقی به مذاق مخاطبان خوش آمده و همچنان شنیده می شود آن دسته از موسیقی بوده که رگه ای در موسیقی سنتی ایران داشته است.