آوازه ظهور خاتم پیامبران در سرتاسر شبه جزیره عربستان پیچیده و ذهن های کنجکاو را به تکاپو واداشته بود. مسیحیان نجران که در نقطه مرزی حجاز و یمن و در هفتاد روستا زندگی می کردند نیز خبر آن را شنیده و در صدد بودند تا اطلاع بیشتری از این رخداد معنوی به دست آورند، زیرا نشانه های وعده داده شده در تعالیم آیین مسیح(ع) نسبت به ویژگی های خاتم انبیا و مکتبش را در آیین و سلوک حضرت محمد(ص) می شنیدند وبدان راغب شده بودند. گرایش وکشش روستاییان پاکدل، روحانیون این منطقه را واداشت تا برای پاسخگویی به تمنا های هم کیشان خود به مدینه بیایند و با رسول خدا(ص) مواجهه داشته باشند.

مباحث بسیاری پیرامون مسائل مختلف درمی گیرد اما روحانیون نجرانی قصد نرمش ندارند و همچنان بر حرف های خود پای می فشارند. سرانجام یکی پیشنهاد کم سابقه مباهله – نفرین یکدیگر - مطرح می شود و قرار می شود نجرانیان در یک سو و پیامبر اسلام به همراه نزدیکانش در سوی دیگر به مباهله بپردازند. هر یک از دو طرف با جمعی به محل مباهله می روند. مسیحیان نجران وقتی می بینند حضرت محمد(ص) با عزیزترین کسان خود، یعنی علی(ع)، فاطمه(س)، حسن و حسین(ع) برای مباهله حاضر شده مطمئن می شوند که او به حقانیت خود اعتماد دارد والا خود و عزیزانش را به مخاطره نمی انداخت. بنابراین از مباهله منصرف شده و از آن کناره می گیرند.

بلافاصله همان روز از جانب امین وحی آیه تطهیر در شان پیامبر نازل و آنان را از پلیدی دور و مبرا می شناساند. این رویداد که در 24 ذی الحجه بوقوع پیوست یکی از رخدادهای بسیار مهم تاریخ اسلام است؛ تمامی مورخین ماجرای آن را ثبت کرده اند.

در این واقعه رسول خدا(ص) ازعلی(ع) با عنوان «انفسنا» یاد فرموده است که به عنوان فضیلت و برتری آن حضرت(ع) یاد می شود و به باور بسیاری از عالمان قرآن پژوه و مفسران ژرف اندیش مراد از واژه اهل بیت در قرآن علی، فاطمه و فرزندان ایشان می باشند که یکی از دلایل برتری و امتیاز علی(ع) برای جانشینی پیامبر اسلام شمرده می شود.