حسین عرفانی، گوینده بسیار توانایی بود و کارنامه بسیار درخشانی داشت.

او در کارنامه کاری خود فعالیت های شاخصی انجام داد.

عرفانی از جمله صداهای ماندگار دوبله و صداپیشگی بود و دارای شخصیتی وارسته.

خونگرمی و مهربانی از شاخصه های مهم و مثال زدنی اش بود که شخصیتش را دوست داشتنی می کرد.

همیشه در حال گپ و گفت و خنده بود. متاسفانه کسالتی که در این مدت گریبانگیر او شد سبب شد که امروز دیگر در میان ما نباشد.

امسال هم متاسفانه با از دست رفتن بهرام زند، محمد عبادی و حالا هم حسین عرفانی سه تن از بزرگان و پیشکسوتان هنر دوبله و گویندگی را از دست داده ایم.

این صداهایی که ما امروز آنها را از دست دادیم صداهایی هستند که مربوط به دهه 30 و40 می شوند: کسانی که از آن زمان تا امروز فعالیت خودشان را ادامه دادند اما متاسفانه دیگر تکرار شدنی نیستند.

هر کدام از این عزیزان که از بین ما می روند، جای خالی چیزی را بر تارک هنر این سرزمین باقی می گذارند.

البته در سال های اخیر هم صداهای خوبی در صنعت دوبله وارد شده اند و در حال حاضر جوانانی هستند که در این وادی فعالیت می کنند اما متاسفانه هیچ کدام از آنها نمی توانند جای خالی صدای بزرگانی همچون «منوچهر نوذری»، «بهرام زند»، «ژاله کاظمی»، «نیکو خردمند» و بسیاری دیگر از این پیشکسوتان را پر کنند.

من از شنیدن خبر درگذشت حسین عرفانی بی اندازه متاثر شدم و امیدوارم روحش قرین رحمت الهی باشد.