امروز بیش ازپیش به نهادهای صنفی مرتبط به هنرهای تجسمی نیاز داریم. ماشاهد هستیم که نهادهای صنفی همچون «خانه سینما»، «خانه تئاتر» و «خانه موسیقی» که هنرمندان در راس امور قرار و بر مسائل مختلف حرفه خود احاطه و تسلط دارند، توانسته اند کارها را پیش ببرند. درهمین مسیر جای خالی «خانه هنرمندان تجسمی» به شدت احساس می شود. چون هنرمندان عرصه های مختلف تجسمی هم نیاز دارند مسائل خود را در چنین تشکلی حل وفصل کنند.