پروانه سلحشوری دیروز طوری نطق در مجلس کرد که ما اول فکر کردیم چی شد. چرا؟ چون سال هاست چنین نطق هایی برای ما ایرانیان ژانر تخیلی محسوب می شوددرواقع طوری شده که ما گلابی می بینیم یاد مجلس می افتیم. چون در عکس منتشرشده آن نماینده دانشمند گلابی هایش را برده بود در مجلس و داشت می خورد.ما ولی کاری با حرف های پروانه سلحشوری و غلامرضا حیدری نداریم. مسئله ما این است که این دو نماینده دارند توقع ما را از باقی نماینده ها می برند بالا و این غیراخلاقی است. از طرفی به ما می گویند همین دوتا نماینده را بچسب و ول نکن که از سرمان هم زیاد است! دفعه پیش هم می گفتند مطهری و محمود صادقی را سفت بچسبید.

ما هم موافقیم. درواقع انتخابات مجلس برای ما دقیقا مثل خرید از میوه و تره بار است! یعنی نه ما تعیین می کنیم میوه چی بیاورند، نه تعیین می کنیم از کجا بیاورند، نه تعیین می کنیم چند بدهند، نه اجازه داریم سوا کنیم! و همه چیز درهم است.

یا انتخابات مجلس و فهرست امید برای ما مثل سبزی خوردن خریدن است. دوساعت باید پاکش کنی و نصفش را بریزی دور و باقیش هم گل ولای است، ته تهش شاید دوتا سبزی خوب گیر آدم بیاید و خلاص.

سوفیا... عشقم... عشق هم مثل میوه و تره بار است و سواکردنی نیست؛ یعنی باید کلی میوه گاز بزنی تا یک میوه خوب گیرت بیاید!

عاشق کرموی تو؛ میدون دوم