نایب رییس شورای ملی زعفران از افزایش 25 تا 40درصدی قیمت زعفران در روزهای اخیر خبر داد. به گونه ای که این محصول حداقل 5 میلیون و 200 هزار تومان و حداکثر 12 میلیون تومان فروش می رود.

اما علت گرانی زعفران، خرید آن توسط عرضه از طریق بورس است، فرآیندی که قاعدتا باید به ثبات قیمت هر محصولی کمک کند، ولی در کشور ما عده ای سودجو پس از خرید زعفران از بورس آن را به انبارها منتقل کرده اند. یعنی این طلای سرخ از بازار خارج شده است. از آنجا که در این فصل تولیدکنندگان زعفران کالایی برای فروش ندارند و عمده محصولات زعفران نیز در انبارهاست، سودجویان قیمت ها را افزایش داده اند: افزایش قیمت میلیونی.

چنین فرآیندی کم و بیش باعث می شود که اکثر کالاها که مردم به آنها نیاز دارند، گران شود و حتی بورس نیز نتواند به اهداف خود که کوتاه کردن دست واسطه ها و دلالان است، برسد.

گرچه بسیاری از اقتصاددانان علت را اقتصادی می دانند و حرف آنان کاملا درست است، ولی باید گفت در این میان اخلاق چه می شود؟ آیا وجدان آدمی راضی می شود کالایی را بخرد، انبار کند و چندی بعد با چند صددرصد سود بفروشد؟

البته افزایش قیمت ارز و سکه و زعفران و کالاهای مختلف ریشه در نابسامانی اقتصادی دارند ولی هیچ آدم منصفی نمی تواند انکار کند که عنصر گمشده اخلاق نیز در این فرآیند بسیار موثر است.

گفتنی است محصول تازه زعفران تا یک ماه دیگر به بازار می آید، تنها کاری که می توان کرد این است که شرایطی پیش بیاوریم تا سودجویان نتوانند زعفران را در حجم های بالا بخرند و انبار و احتکار کنند. به گمان من اگر بخواهیم، می توانیم.