چندی پیش با احمد طالبی ن‍ژاد حرف می زدم. در میزگردی که یکی از مجلات سینمایی برای مرحوم ناصر ملک مطیعی تدارک دیده بود. نمی دانم چه حرفی پیش آمد که طالبی نژاد گفت: به خود مسعود کیمیایی هم گفته ام که قیصر بن مایه مذهبی دارد و به شدت تحت تاثیر واقعه عاشوراست. من هم به فیلم بلوچ اشاره کردم و اینکه در فلان صحنه، قهرمان فیلم در حالی به مرد متجاوز حمله ور می شود و او را به قتل می رساند که در بک گراند پرده ای از تعزیه قرار دارد.

آن بحث به همین چند جمله محدود ماند اما بعدها با خودم فکر کردم برخلاف تصور برخی از شبه منتقدان ادبی و هنری وقایع و مفاهیم بزرگی همانند عاشورا هیچ ربطی به تاریخ و تقویم خاصی ندارد. و ای کاش در همین چند سال اخیر هیچ کس از آثار هنری درآمیخته با این موضوعات حمایت نمی کرد تا شاهد آثار درخشان تری در این زمینه ها باشیم. اگر مستند بزم رزم را ندیده اید حتما ببینید تا بدانید حسین علیزاده چگونه اثر بزرگی مثل نی نوا را ساخته و مدیران فرهنگی چه درک و دریافتی از این اثر شگفت انگیز داشته اند.

بدون شک اگر هنرمندان به جای پیروی از دل دیوانه و سودایی خویش گوش به فرمان مدیرانی بودند که همه سعی و همت شان ریختن بحر در کوزه است امروز نه نی نوای حسین علیزاده در کار بود نه تابلوی عصر عاشورای محمود فرشچیان و نه مثنوی عاشورایی علی معلم. همین آثاری را که نام بردم بگذارید پهلوی آثاری که با حمایت های بی دریغ و بریز و بپاش های هنگفت ساخته شده تا بدانید میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان است یعنی چه؟ در سخنان حسین علیزاده تامل کنید: هنوز هم نمی گوید نی نوا را برای واقعه عاشورا ساخته. می گوید منظورم از نی نوا، نوایی است که از نی برمی خیزد. او خوب می داند که در مذهب عاشقان کفر است خودبینی و خودرایی و از آن خوب تر می داند که خواجه رندان چرا گفت:

بنده پیر خراباتم که لطفش دائم است

ورنه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست