این روزها بسیاری از افراد از وجود دو چیز در فضای رسانه ای در رنج هستند: دروغ و ناسزا. ناسزاهای رکیک که بسیاری از مردم از خواندن آنها نیز شرمنده می شوند، چه رسد به اینکه بیان شود. سطح و گستره فحاشی و ناسزاگویی حتی به موضوعات سیاسی و مذهبی هم کشیده شده است. در حالی که در گذشته و قدیم این نوع ناسزاگویی ها منحصر به مجادلات و تسویه حساب های شخصی بود. ولی چرا این دو ویژگی بسیار منفی در ادبیات گفتاری و نوشتاری جامعه ایران رسوخ کرده است؟ اولین و شاید مهم ترین علت، جذابیت پیدا کردن خط مشی براندازی است. خط مشی های سیاسی هرکدام اقتضائات خاص خود را دارند و به طرفداران آن تحمیل می شوند. برای نمونه هنگامی