از سرکار رسیده ام دم خانه، توی ماشین نشسته ام، منتظر خانواده هستم که بیایند برویم لوازم التحریر بخریم، تا پایین بیایند چند دقیقه ای طول می کشد، توی صفحات مجازی سرک می کشم، قیمت دلار، قیمت سکه، گرانی، بی کاری و یک مشت خبر حال بدکن دیگر، وسط این معرکه یک ویدئو خیلی محکم یقه ام را می گیرد، جوانکی بساط کرده سیب زمینی می فروشد، صدای اطراف زیاد است پیرمردی از جوان می پرسد، کیلویی چند؟

می گوید با خاک؛ چهار و پونصد!

سیب زمینی محصولی است که زیر زمین می روید و طبیعی است که خاک داشته باشد، ولی این که می گوید با خاک چهار و پانصد تومن را نمی فهمم، ویدئو ثانیه به ثانیه جلو می رود به زبان محلی شان یک چیزهایی می گویند و بعد در عین ناباوری می بینم که جوان دو دستش را کاسه می کند و دو کف دست پر خاک می ریزد توی پلاستیک سیب زمینی که مرد سوا کرده بود، معامله به هم می خورد یا نه ویدئو نشان نمی دهد و شاید هم نشان بدهد، ولی من دیگر دل و دماغ ندارم بقیه اش را ببینم.

ما اینجوری نبودیم، کاری به این جوانک ندارم، حتما شما هم دیده اید یا شنیده اید از بی انصافی هایی که این روزها دچار آن شده ایم، بی انصافی به حرام خوری نزدیک است، خیلی سال های دور نرویم. همین زلزله کرمانشاه، همین زلزله بم، چه کردند مردم ؟ چه حماسه ای در کمک به هم نوع خلق شد؟ من فقط خدا خدا می کنم این بی انصافی ها یک موج یا یک کف باشد و زود بگذرد، ما واقعا اینجوری نبودیم….