ترجمه نمایشنامه های «جشن برای بوریس» از توماس برنهارت و «لورکای سبزپوش» نوشته نیلو کروز به تازگی منتشر شده است. به گزارش ایسنا، نمایشنامه «جشن برای بوریس» نوشته توماس برنهارت با ترجمه علی اصغر حداد در نشر کتاب فانوس عرضه شده است.«جشن برای بوریس» نخستین نمایشنامه توماس برنهارت، حدیث زندگی جمعی است. زنی بیمار و فاقد پا، نشسته بر صندلی چرخدار، واقعیت را مطابق توهمات خود تجسم می کند و در پرده سوم، در سالروز تولد شوهر خود، برای او جشنی مرگبار برپا می کند که شرکت کنندگان در آن سیزده معلولند. در این نمایشنامه، واقعیت نمودی هرچه کمرنگ تر دارد. تنگی فضا، نقص عضو و اختصار کلام نشان دهنده روابط بی روح انسان هاست. این نمایشنامه را می توان یک رقص مرگ مدرن دانست. توماس برنهارت می گوید: «موضوع آثار من مرگ است، زیرا زندگی موضوع آثار من است، به گونه ای نامفهوم، بی کمترین سوءتفاهم.» در نوشته پشت جلد کتاب نیز می خوانیم: کسی وقت فکر کردن نداره، این یک واقعیته؛ مردم فکر نمی کنند چون برای فکر کردن وقت ندارند و وقت ندارند چون فکر ندارند. همچنین «لورکای سبزپوش» نوشته نیلو کروز با ترجمه سارا تاجیک در نشر یادشده راهی بازار شده است.

نیلو کروز که در سال 2003 برای نمایشنامه «آنا در گرمسیر» موفق به کسب جایزه های پالیتزر و منتقدین تئاتر امریکا شد درباره این نمایشنامه نوشته است: «لورکای سبزپوش» مانند تب به سراغم آمد، تبی سبز که مجبورم کرد قلم و کاغذ بردارم و بارها و بارها جنایتی را که در سال 1936 در گرانادا اتفاق افتاد به تصویر بکشم؛ قتل نور بشری (اگر بتوان نور را کشت)، مرگ شاعر اسپانیایی: فدریکو گارسیا لورکا. من در حال ترجمه نمایشنامه Dona Rosita the Spinster لورکا بودم و زندگی او را بررسی می کردم که با مجموعه اشعار EL Divan del Tamarit وی روبه رو شدم. در این شعرهای تاریک و منحصر به فرد، انگار مرگ غم انگیز شاعر پیش بینی شده بود؛ همان طور که خداوند به کلمات اجازه داد که تمام آغازها را اعلام کنند، کلمات فدریکو نیز مطلع و دقیق آغاز نابودی اش را اعلام کرده بودند.