علی حاتمی فیلم سازی بود که هویت داشت و به مخاطبانش هویت می بخشید، اما از بیرون بدخواهان روزگار طوری رفتار کردند که خرچنگ (سرطان) مخوف را بر جسم و جانش انداختند که زودتر از موعد دنیا را وداع گوید.

علی حاتمی هویت داشت، چون ریشه در ایران داشت و با آنکه تمرکزش بر یک سده زندگی ایرانی بود، اما آنچه می گفت به درازای تاریخ این سرزمین کهن ریشه دار بود. او بر فرهنگ و زبان مسلط بود و برای همین سعدی سینمای ایران می نامیدندش؛ یعنی زبان و بیانش نیز چون گلستان و بوستان شاعرانه بود و در آن وجوه اخلاقی آثارش را متمایز از دیگران می کرد… . او بر تاریخ و مبارزات ایرانیان برای استقرار قانون و یک زندگی بهتر