گمان نمي كنم سازمان صداوسيما رويكرد ثابتي را درباره شبكه نمايش خانگي اعلام كرده باشد. اينكه اساسا اين حوزه را به رسميت مي شناسد، شبكه نمايش خانگي را رقيب قلمداد مي كند يا آن را رسانه و امكاني جديد براي مخاطب مي داند؟ اما به اين پرسش كه آيا اين دو حوزه رقيب يكديگر هستند يا خير هم مي توان از زواياي مختلفي نگاه كرد. اگر رقابت اين طور تعريف شود كه يكي قرار است چالشي براي ديگري قلمداد شود، به نظر من قطعا اين دو حوزه رقيب هم نيستند.

 نمايش خانگي و تلويزيون هركدام وظايف، رويكرد و هدف هاي خاص خودشان را دنبال مي كنند. در همه جاي دنيا هم شبكه هاي تلويزيوني با شبكه هاي خصوصي يا كابلي تعاريف و وظايف مجزايي دارند. اما در نهايت همه اينها در كنار هم هستند و امكاناتي هستند براي شهروندان كه از تنوع برنامه ها در تمامي اين شبكه ها برخوردار شود. اما در پاسخ به اين پرسش كه آيا شبكه نمايش خانگي اساسا مسير درستي را طي مي كند يا خير، بايد بگويم زماني مي توانيم بگوييم كه جرياني مسير درستي را طي مي كند كه از ابتدا آن مسير درست تعريف و ترسيم شده باشد. طبعا براي شبكه نمايش خانگي از ابتدا تعريف و مسير مشخصي تعيين نشده بود. خود مسيري كه در چند سال اخير طي شده تا حدودي ما را با بايدها و نبايدهاي اين حوزه آشنا كرده است. در اين مدت برخي آثار اين حوزه بسيار موفق بودند، برخي ناموفق بودند، برخي هم برخلاف پيش بيني اوليه نتوانستند انتظارات را برآورده كنند. از طرفي نبود قانون كپي رايت و كپي و دانلودهاي غيرقانوني توليدات هم ضربه بزرگي به اين حوزه وارد كرد. با همه اينها شبكه نمايش خانگي مسيرش را طي مي كند و اكنون تقريبا به يك ثبات رسيده است. درحال حاضر جايگاه تهيه كننده، سرمايه گذار و كارگردان در آن مشخص است.

شبكه نمايش خانگي دستورالعمل هاي خاص خودش را تدوين كرده و با اين شرايط تنش هاي كمتري در اين حوزه شاهد خواهيم بود. من آينده خوبي را براي شبكه نمايش خانگي مي بينم. علاوه بر اين لازم است همه فعالان حوزه فيلم سازي دست به دست هم بدهيم و از اين فضاي فرهنگي مراقبت كنيم كه مسير درستي را طي كند و ارتباطش با مخاطب بيش ازپيش شود.