تعارف که نداریم، سیاست در میان ما چندان خوش نام نیست. از این روست که معمولا اهالی فرهنگ و نویسندگان و اساتید دانشگاه، تا جایی که بتوانند از سیاست و سیاست ورزی دوری می گزینند. این نگاه منفی به سیاست از سویی به سرشت قدرت بازمی گردد و از سوی دیگر به سبب خصایص و ویژگی های خاص سیاست در ایران است. با وجود این، اما همیشه بوده اند و هستند، انگشت شماری از فرهیختگان علم و ادب که با شجاعت از طعن طاعنان نمی هراسند و جایی که ضرورت احساس می کنند وارد میدان سیاست می شوند. گروهی نیز به تعبیری وارد سیاست نمی شوند، بلکه سیاست به آنها می پردازد، یعنی با وجود اینکه تمایلی به کار سیاسی ندارند، گرداب سیاست آنها را