در زندگی اجتماعی باید کارها تقسیم شود؛ مفروض ما هم این است که یکی از نیازهای جامعه، دین است و عده ای باید عهده دار تعلیم و ترویج آن شوند، که همان روحانیون هستند؛ اما ابتدا باید «دین» را تعریف کرد و راه شناختن و ترویج آن را آموخت و سپس آن را به دیگران شناساند. البته علاوه بر آن، افراد متکفل این کار باید بقدری خودساخته باشند که منافع مادی در نظرشان اهمیت چندانی نداشته باشد.

آیا توقع دین از ما به عنوان یک روحانی، همین کارهایی است که امروز انجام می دهیم؟ از سوی دیگر پس از آنکه دین را به خوبی شناختیم، باید بفهمیم شیوه کار ما در تبلیغ و ترویج دین باید چگونه باشد و یا چه شیوه ای باید داشته باشیم.