پرسش از اینکه یک آدم اهل علم یا یک انسان دانشگاهی چگونه زندگی می کند، پرسشی مهم و کلیدی است. پاسخ به این سوال منوط است به اینکه ما چگونه علم و دانشگاه را می فهمیم و چه تصوری از آنها داریم. حتی به تعبیری می توان گفت که تصویر و تصور ما از دانشگاه و حیات علمی، مبتنی است بر درکی که از علم و عالم و علم ورزی داریم. در وهله اول، ما معمولا علم را به صورت یک مقوله معرفت شناختی درک می کنیم. مجموعه ای از داشته ها و مهارت ها و روش های ذهنی تعریف می شود. علم به معنای مجموعه دانسته هایی است، منسجم و روشمند درباره یک موضوع؛ یا مطالعاتی است که در کار دستیابی یک هدف معرفتی است. علم در نگاه ارسطویی، مجموعه ای از آگاهی های قابل اتکاست که از لحاظ منطقی و عقلانی قابل توضیح باشد. این تعریف از علم به مثابه محتوای ذهن انسانی، الگوی اصلی ما ایرانیان در فهم علم و دانشگاه است.