مواجهه با اجراهای گروه تئاتر «بین» برای من واجد همان کیفیتی است که در نگاه اول از نام گروه به ذهن متبادر می شود. بین، میانه، عدم قطعیت. پروژه های این گروه مثل هر گروه دیگری که کار خود را با شیوه تمرین و تغییر مدام به صحنه می آورند در طول زمان شکل می گیرد. به این معنی که شمای تماشاگر وقتی به تماشای کار می نشینید نباید انتظار دیدن یک اجرای چارچوب بندی شده قطعی با مولفه های کلاسیک و منطق ارسطویی را داشته باشید. واقعیت را بخواهید اولین بار شبی به تماشای کار نشستم که از یک ماراتن تئاتری می آمدم و آخرین آنها «پرومته/طاعون» شهاب آگاهی بود. نتیجه؟ میزانی نارضایتی از