افراد و خانواده های مهاجر که در تهران به سر می برند هر کدام به شیوه خاص خود تیره بختی و رنج را تجربه می کنند. در این شهر اگر ارثیه پدری یا رانت قدرت (مثلا امکان اخذ وام کم بهره، فرصت برخورداری از مزیت ها و مناسبات سودآور و…) نداشته باشی، در مقام کارمند و کارگر، حتی اگر از سپیده دمان تا شامگاهان دل و جان به کار فکری و یدی بسپاری کار جهانت همچنان فرو بسته خواهد بود. اگر بخت یارت باشد تنها می توانی از گرسنگی و بیماری و دربه دری نجات یابی و جان به در ببری. چند روز پیش دوست نویسنده ای در صفحه مجازی اش، کتابخانه اش را حراج کرده بود؛ کتاب هایی هر کدام از شام شب، واجب تر. نخست به این خیال افتادم که