بسترسازی فرهنگی برای استفاده از فناوری های جدید ارتباطی، همواره از بحث های مهم بین مسئولان است که اکثرا هم به نتیجه خاصی نرسیده و رهاشده است.

شاید در اولین روزهایی که رایانه و اینترنت از فضای علمی دانشگاه ها و ادارات، وارد زندگی شخصی افراد شد، زمزمه های این بسترسازی فرهنگیبه پا شد و مخالفت ها و موافقت هایی صورت گرفت که هر دو طرف هم منطق خاص خود را داشتند. از طرفی هم نسبت به گسترش فناوری های ارتباطات بین افراد در جوامع نمی توان بی تفاوت ماند و از این موج، خود را کنار کشید و از طرفی نیز باید مراقب عواقب، آسیب ها و امنیت این فضا برای کاربران بود. پس از آمدن ماهواره، رایانه و تلفن همراه، دومین موج نگرانی نسبت به آسیب های اخلاقی و فرهنگی این تکنولوژی، وارد بحث های خانوادگی و اجتماعی و روانشناسی شد.