امام باقر(ع) نقل کردند: روزی در خدمت پدرم زین العابدین(ع) نشسته بودم و اصحاب حضرت هم بودند. حضرت زین العابدین(ع) رو به اصحاب فرمودند: چه کسی حاضر است آتش را در دستش بگیرد تا خاموش شود؟ امام باقر(ع) به ابن ابی مریم فرمودند: من به پدرم عرض کردم که حاضرم این کار را بکنم. بقیه ساکت بودند. پدرم به من فرمودند: نه تو از منی و من از تو هستم. حضرت بار دوم تکرار کردند که چه کسی حاضر است. کسی حاضر نشد. حضرت بار سوم هم تکرار کردند، و هیچ کس حاضر نشد این کار را انجام دهد. بعد حضرت این جمله را فرمودند: چه بسیار هستند کسانی که اهل گفتارند و چه بسیار اندک هستند کسانی که اهل کردارند. همه مدعی هستند که خداپرست هستیم، اما وقتی مرحله عمل پیش می آید، معلوم می شود که آیا سر تسلیم و تواضع به فرامین خدا فرود آورده ایم یا نه؟(1)