آرشیو شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۷، شماره ۹۴۰۷
صفحه اول
۱
سرمقاله

صفرهای مهم تر از یک

مسعود پیرهادی (سردبیر)

«صفر» بازهم صدرنشین اخبار شد. عیبی هم ندارد، مسئله ای است که باید اهالی اقتصاد به آن بپردازند و بررسی کنند اما نکته اینجاست که عموم اقتصاددانان، بر این نکته متفق القولند، این حذف و اضافه های صفری، «تقریبا هیچ» دردی را دوا نمی کند و به عبارتی صفربازی ها علاج بیماری اقتصاد ما نیست؛ نهایتا مکمل است، آن هم برای اقتصادی که ثباتش قطعی شده نه اوضاع واحوال کنونی اقتصاد کشور.

عادت کردیم به فرار از زیر بار مسئولیت اصلی، آن هم به وسیله طراحی یک زمین بازی فرعی و بحث های چالش برانگیز و جنجالی؛ چراکه بازی در زمین اصلی و با حریف قدر و دست وپنجه نرم کردن با غول های تورم و بیکاری و اشتغال و… بدنی ورزیده و آماده می خواهد.

این جنس صفرها فقط در اقتصاد نیستند، در فرهنگ می شود صفری به نام کنسرت پیدا کرد، در امور اجتماعی صفری به نام حضور بانوان در ورزشگاه خودنمایی می کند، در سیاست، رفع حصر می شود صفر، در فضای بین الملل یک روز برجام «تقریبا هیچ» و یک روز SPV سرکاری و قس علی هذا.

کاسبی با این صفرها برای برخی خیلی سود دارد. مثلا بودجه نهادهای فعال و انقلابی که سرجمعش به نسبت بودجه کشور، تقریبا صفر است را بولد می کنند و از پاسخگویی نسبت به دوسوم بودجه کل کشور که در اختیار موسسات و شرکت های دولتی است، فرار می کنند.

البته گویی جنس دنیا همین است، درگیر شدن به صفرها و بی ارزش ها و رها کردن یک ها، مهم ها و اولویت ها. در قرآن کریم کم نیست از ترجیح های بلا مرجح بندگان فراموش کاری مثل ما؛ توثرون الحیاه الدنیا و الآخره خیر و ابقی؛ زندگی دنیا را ترجیح می دهند، حال آنکه آخرت، باقی و نیکوست.

به نوعی لهو و لعب دنیا زینت داده می شود و اصل ماجرا به ورطه فراموشی می رود. حاشیه ها، بی دلیل و بی جهت، مهم تر از متن دانسته و پرداخته می شود و وقتی به خود می آییم، فرصت ازدست رفته، جز حسرت، چیزی عایدمان نمی کند. اصلی و فرعی کردن امور و شناخت اولویت ها از مهم ترین مسائل در زندگی و مدیریت است و همان است که برخی را بزرگ و گروهی را کوچک و حقیر می کند.