ما در شرایط ویژه ای هستیم. در جریان استیضاح هایی که در مجلس به میان آمد، سرانجام این مشورت داده شد که نمایندگان از این استیضاح ها صرف نظر کنند تا فرصتی به دولت داده شود. اما دولت هم باید انسجام درونی خود را حفظ کند. وقتی وزیر شاخصی مانند دکتر قاضی زاده هاشمی (جدا از هرگونه پیشداوری) که جزو وزیران موفق کابینه یازدهم و دوازدهم بوده است، مطالباتی را دارد باید به این مطالبات گوش کرد. از نظر ما در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، مطالباتی که آقای قاضی زاده هاشمی دارد، مطالبات بی ربطی نیست. شما نمی توانید برای یک موضوع واحد، دو سیاست ناهمگون داشته باشید؛ اگر قرار است برای بازنشستگان یک سازمان یا وزارتخانه دولتی کاری انجام شود طبعا این حق برای سایر وزارتخانه ها هم محفوظ است. در اینکه دولت روحانی و سازمان برنامه و بودجه براساس مصوبات مجلس…

منابع قابل توجهی را دراختیار نظام سلامت قرار داده اند هیچ تردیدی نیست. با اطمینان می توان گفت که از میان دولت های پس از انقلاب، این دولت به اولویت سلامت متعهد است. در شعارهای دولت روحانی، هم در دوران دولت یازدهم و هم دوازدهم پایبندی اش را به این اولویت اعلام کرده است. از سوی دیگر در جریان انتخابات گذشته ریاست جمهوری، یکی از برگ های برنده آقای روحانی مساله طرح تحول سلامت و البته برجام بود. یعنی اگر شما این دو مولفه مهم را از توفقیات دولت حذف کنید، آنچه باقی می ماند (حداقل از منظر افکار عمومی) بسیار کم رنگ است. بنابراین ما با بزرگ ترین پروژه اجتماعی دولت روبه رو هستیم که از دوره یازدهم شروع شده، در دوره دوازدهم تداوم پیدا کرده و بنیان های مشخصی را در مجلس دارد که در این چند سال منابع خوبی را هم برای آن مصوب کرده است. در کنار همه اینها انتقاداتی به این طرح وارد است و البته هیچ طرح بزرگی بدون اشکال نیست. اینکه حتما باید در منابع صرفه جویی صورت بگیرد و موضوع اعمال سیستم پزشک خانواده، خرید براساس سطح بندی و نظام ارجاع را نهادینه کنیم، موضوعاتی است که همه موافقان و مخالفان طرح روی آن اتفاق نظر دارند. اما باید این نکته را به یاد داشت که این فرآیندها نیاز به یک سری پیش زمینه ها دارند که ظرف این چند سال تا حد قابل توجهی توسط وزارت بهداشت و درمان آماده شده و حالا دولت و سازمان برنامه و بودجه (که جزو مهمی از دولت است) و وزارت بهداشت و درمان (که تولیت سلامت را برعهده دارد) و البته مجلس (به عنوان عالی ترین نهاد قانون گذاری و نظارتی) باید تدبیر مشترکی را داشته باشند تا بتوانیم این گام مهم را به یک گام مهم تاریخی برداریم. اگر سیستم بهداشت و درمان سایر کشورها را بررسی کنیم، مانند کشور انگلستان که ازجمله کشورهای موفق در حوزه ارایه خدمات بهداشت و درمان است، می بینیم این طور نیست که این نظام ها در یک دوره کوتاه به موفقیت رسیده باشند. مساله ما این است که باتوجه به شرایط امروزمان نیاز داریم که هرچه سریع تر به سمت اجرای قانون برنامه ششم که متضمن صرفه جویی در منابع است، پیش برویم. همزمان درنظر بگیریم منابعی که سازمان برنامه و بودجه، منابعی را که مجلس در اختیار وزارت بهداشت قرار می دهد، تفسیر به رای نکند. وقتی می گوییم «10درصد از هدفمندی» و درآمدها و هزینه های هدفمندی مشخص است، باید همین 10درصد درنظر گرفته شود. متاسفانه طی سالیان گذشته شاهد بوده ایم که این عدد یا تحقق پیدا نکرده یا اگر تحقق یافته در قالب تخصیص های بالای صد درصد، یک میزانی از آن محقق شده و نه تمام 10درصد. تصور کلی من این است که دولت در این شرایط باید انسجام درونی اش را حفظ و از قاضی زاده هاشمی به عنوان یک وزیر شاخص همچنان استفاده کند. به نظرم تیم مدیریتی موجود، زیر نظارت دکتر قاضی زاده، صالح ترین تیم برای صرفه جویی در منابع است. اعضای دولت بهتر است از مشاجره هایی که در سطح خارج از کابینه صورت می گیرد، حذر کنند چون این مشاجره ها پیام خوبی را به جامعه نمی دهد و شرایط ما به گونه ای است که باید انسجام درونی بسیار بهتری داشته باشیم. نکته آخر اینکه رضایتمندی مردم از طرح تحول و عملکرد وزارت بهداشت در این چند سال براساس نظرسنجی هایی که صورت گرفته، در حد بالایی است و تصور می کنم ضمن اینکه اشکالات موجود در طرح تحول را می پذیریم و باید در رفع آن بکوشیم، ادامه طرح تحول سلامت یک مطالبه همگانی است.