بعضی خاک ها آدم را پاگیر می کند. فرقی ندارد آنجا به دنیا آمده باشی یا نه یا از آنجا خاطره داشته باشی یا حتی قبلا به آنجا رفته باشی. بعضی خاک ها آدم را خوب پاگیر خود می کند، اسیر نمی کند. مثل خاک آن محله قدیمی در کاشان.

آن روز صبح قرار نبود هیچ اتفاق خاصی برایش بیفتد. برنامه مثل هر روز بود. صبح بیدار شد، دکمه کتری برقی را زد که تا می رود دستشویی و می آید بیرون آب جوش آمده باشد. بعد چای کیسه ای را انداخت توی لیوان و رویش آب جوش گرفت. یک تکه نان از یخچال آورد بیرون و گذاشت روی دهنه کتری تا با بخار آب جوش گرم شود. صبحانه اش مثل همیشه مختصر بود و برای آماده شدن زمان زیادی لازم نداشت. دو دست