در قامت آدمی سرد و گرم چشیده کنار پنجره ای رو به باغ زمستانی نشسته و امیدوار است به جوانه هایی که در پوسته ای از انتظار آفتاب بهار رویش دوباره را زمزمه می کنند. نیمه بهمن ماه 1397 است و او 40 ساله می شود، با حس ایستادن بر قله بلوغ و در حالی که می داند زندگی همه آن فراز و فرودها است که از سر گذرانده و سختی هایی که ایمان دارد پشت شان را به زمین خواهد زد. با این همه آلبوم عکس هایی را ورق می زند که در هر صفحه آن مقطعی از تاریخ در خاطره اش زنده می شود؛ تاریخ انقلاب اسلامی که خود او است، با چروک های نشسته بر پیشانی اش و با کوله بار دانایی و تجربه بر شانه هایش.