انسان کامل همان کسی است که در لسان قرآن «عبدصالح» نامیده شده است و در مقام تسلیم محض در برابر خداوند متعال است. یکی از حکمت های حضور ائمه اطهار(ع) در بین مردم، پیروی و الگو گرفتن آن ها از اعمال و رفتار اهل بیت (ع) است؛ در نتیجه در عین حال که هیچ کس در جایگاه آنان قرار نمی گیرد و آنان همیشه امام بر خلق هستند، ولی همه مردم می توانند مراتب آن ها را با تبعیت از آنان تحصیل نمایند؛ یعنی اگر امام در مقام رضاست، دیگران با هدایت او به مقام رضا برسند؛ پس امام، امام اهل رضاست و دیگران ماموم او. اگر امام در مقام تسلیم است، دیگران به راهنمایی او به مقام تسلیم رسیده و امام، امام آن ها در این مرتبت و مقام است.