«قربانی باد موافق» داستانی است که ورای قصه و ماجرا، مخاطب را با معادلات درونی و پیچیدگی تکنیک ها به چالش می کشد. رمانی که شاید برای خوانده شدن نوشته نشده، برای کشف شدن نوشته شده. پر از حوادثی که توالی منظمی ندارند ولی چفت وبست دارند و از قانونی که لابد در ذهن نویسنده بوده پیروی می کنند. به مادرم گفتم: «مینا رو نمی خوام». گریه کرد. گفتم: «مینا رو می خوام». و این آغاز سرگردانی در داستانی سرکشانه است از آدم هایی با آشفتگی درونی و سرگشتگی بیرونی. شاید برای خواننده ای که به کلیشه های متداول عادت دارد همراه شدن با «قربانی باد موافق» سخت و گاه آزاردهنده باشد ولی خواننده حرفه ای که شهامت ساختارشکنی