همگان متفق القول هستند که بخش مهمی از طبیبان در کشور ما بی کارند، اما در این میان نکاتی وجود دارد؛ مهم ترین نکته اینکه با وجود بی کاری بخش قابل توجهی از پزشکان، نسبت پزشک به جمعیت در کشور ما در حدود استانداردهای جهانی است. معنای این حرف این است که نظام سلامت در کشور ما نمی تواند پزشکانی را که بر اساس معیارهای بین المللی برای تحقق کیفیت حیات مدرن، لازم هستند، جذب کند! پس موضوع اشتغال در واقع همان موضوع کیفیت سلامت است. نکته دیگر هم بی ارتباط با این موضوع نیست، کار پزشکی و سلامت ذاتا چنین است که اشتغال در آن نمی تواند هدف غایی باشد. بسیاری از اشتغال ها در کار پزشکی می توانند کاذب یا حتی مضر باشند.