هر بار که جشنی سینمایی برپا و بازار نمایش فیلم های جشنواره ای داغ می شود، یک بار دیگر این سوال مهم همراه با پاسخ های مبهم و رازآلود درباره چگونگی شکل گیری معنا در فیلم و انتقال آن به مخاطب مطرح می شود. نظریه غالب که بر پایه دوگانه پنداری جهان انتزاعی ذهن انسان از جهان ادراکی بر پایه حس و حرکت قرار دارد، معنا را برخاسته از جهان مفهومی انتزاعی استعلایافته ای بدون وابستگی مستقیم به ادراکات می داند. بر همین پایه، برای مفاهیم و معانی هنری از جمله فیلم که زاییده فعالیت عالی ذهنی انسان به شمار می آید، ماهیتی انتزاعی و تجریدی و استعلایی منفک از عالم ادراکات جسمانی در نظر گرفته می شود که در نازل ترین