در خبرها خواندم که برخی از همکاران مجلس، منع حضور نمایندگان سه دوره ای را نخبه کشی دانسته و به فکر فرو رفتم که چطور ممکن است من و امثال من، به محض بسته شدن یکی از روزنه های حضورمان در مسئولیت ها، احساس می کنیم «نخبه کشی!» رخ داده است، اما وقتی جوانانی را می بینیم که به خاطر دگراندیشی مجبورند جلای وطن کنند، جوانانی را می بینیم که در عین توانمندی و هوش و دانش، حتی نمی توانند به حلقه های مدیریتی کشور راه پیدا کنند، یا وقتی شاهد بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاه های خوب و معتبر کشورمان از دانشگاه تهران، شریف، علم و صنعت، شهید بهشتی، امیرکبیر، تبریز و... که دعوتنامه های خارجی در دست دارند هستیم، واقعا شرم آور نیست که عدم امکان حضور خود در بیش از سه دوره مجلس را نخبه کشی بدانیم؟