پیامبر اکرم (ص) فرمود که خداوند به موسی بن عمران (ع) فرمود: (ای موسی!) به مردم نسبت به آنچه از فضلم به آنها داده ام حسودی مکن و چشم به آن ندوز و آن را در دل پی گیری نکن، زیرا حسود نسبت به نعمت های من (که به بندگان داده ام) خشمگین است و مخالف تقسیمی است که در میان بندگانم قسمت کرده ام و کسی که چنین باشد نه من از اویم و نه او از من است. (1)

امام صادق (ع) می فرماید: هنگامی که موسی بن عمران (ع) با خدا مناجات می کرد، چشمش به مردی افتاد که در سایه عرش الهی قرار داشت، عرض کرد: خداوندا این کیست که عرش تو بر سر او سایه افکنده است؟! خداوند فرمود: ای موسی! این از کسانی است که نسبت به مردم در برابر آنچه خداوند از فضلش به آنها ارزانی داشته، حسد نورزیده است. (2)