در زمان های قدیم در ایالت سن خوزه، مرد فقیری به نام جان بلاک زندگی می کرد که از مال دنیا هیچ نداشت و به طور فلاکت بار به ادامه حیات می پرداخت. او هر روز غلامان و ملازمان فرماندار ایالتی را مشاهده می کرد که لباس های زربفت و مجلسی می پوشیدند و برای انجام کارهای ایالتی به این سو و آن سوی شهر می رفتند و همواره از این بابت که خودش لباس های کهنه و مندرس داشت و در آلونکی محقر زندگی می کرد، در رنج و حسرت بود. یک روز که از فقر و تنگدستی طاقتش طاق شده بود به کلیسای سن خوزه رفت و شمعی برداشت و به پدر روحانی گفت: ای پدر ما که در آسمان هایی، واقعا شرمنده ام، اما بنده نوازی را از فرماندار ایالتی یاد بگیر. این غلامان بنده اویند و وضع شان این طور، ما بنده شماییم و وضع مان این طور. پوففف. شمعی روشن کرد و در محل مربوط گذاشت و رفت تا به ادامه زندگی فلاکت بار خود بپردازد.