از نظر کمی در تلویزیون مشکلی نداریم و با وجود همه کمبودها محصول تولید می شود ولی از منظر کیفیت تولیدات تلویزیون، یک مقدار درجا می زنیم.

نیاز است که تولیدات تلویزیون شکل و شمایل کیفی اش، ارتقا پیدا کند و این هم زمانی محقق می شود که محدودیت ها از بین برود، دایره های بسته باز شود و دامنه افرادی که با صدا و سیما امکان همکاری پیدا می کنند، توسعه پیدا کند.

به جز این رویه ای در تلویزیون باب شده و آن هم بحث اسپانسرمحوری است که بسیار اهمیت پیدا کرده که خود این هم اثری منفی بر کیفیت تولید گذاشته است. وقتی شما به عنوان تولیدکننده وابسته به حامی مالی شوید، امکان مدیریت محتوایی آثار از دستتان خارج می شود و دامنه افرادی که می توانند به حامی مالی متصل شوند محدود می شود و اینها همه باعث افت کیفیت می شود.

ار اینها گذشته صدا و سیما نسبتش با محتواهای تولیدی را چطور می خواهد مدیریت کند؟ جدا از بحث سرگرمی، تلویزیون یک سری رسالت هم دارد که نکته مهم و حلقه مفقوده رسانه ملی، همین محتوای تولیدی است.

شاید در حوزه سرگرم کردن بتوان صدا وسیما را موفق دانست ولی در بحث ادا کردن رسالتش و به نحوی دانشگاه عمومی بودنش برای جامعه و اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم، کمک به راهبردهای انقلاب و انقلاب اسلامی، دراین زمینه صدا و سیما باید بیشتر کار کند. چه از جهت این که تولیدات استراتژیک قوی نداریم و تولیدات فعلی هم همه جانبه نیستند و بعضا، برخی در خلاف آن رسالت حرکت می کنند مثلا سریالی با نام دفاع مقدس تولید شده در حالی که با تنها چیزی که نسبتی ندارد با همین دفاع است.

باید این را هم اضافه کنم که مشکل عمومی سینما و تلویزیون ما، فیلمنامه هم هست که یک بحث عمومی است و به رغم این که در حوزه ادبیات قوت خوبی داریم اما نتوانستیم در حوزه فیلمنامه قوت لازم را پیدا کنیم. اگر هم به برخی کارهایی که مطرح شده اند دقت کنیم، متوجه می شویم به شدت از کارهای غربی یا شرق آسیا، الگوبرداری کرده اند.

در صورتی که با ایجاد ارتباط میان تلویزیون و ادبیات غنی مان می توانیم محصولات دست اولی تولید کنیم که حتی می توان به صادراتشان فکر کرد.