یکی از روش های رایج که در رسانه های بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد ایجاد ترس در گیرنده پیام با استفاده از موارد ناخوشایند است که این روند معمولا اتفاقاتی نظیر شکست و ناکامی، عدم رعایت حقوق بشر، تروریسم و... را مورد توجه قرار می دهد تا پیام مورد نظر به صورت ویژه توسط مخاطب دریافت شود. هشدار سیاستمداران و گروه های حامی آنها یا ترسیم های هراس آور وضعیت موجود در اخبار، سخنرانی ها و گزارش ها از نمونه های بارز در این مورد محسوب می شود تا رسانه ها از این طریق برنامه های خود را نجات بخش و وضعیت ترسیم شده را هراس آور معرفی کنند. از جمله مثال های رایج که در این زمینه می توان آن را مورد توجه قرار داد، اخبار و برنامه های گفت وگو محور در شبکه های خبری خارجی است که همواره فضای ایران را ناامن و خطرناک ترسیم می کنند و در مقابل شرایط خود را به گونه ای نشان می دهند که حامی صلح و آرامش هستند.

در مقابل برخی رسانه ها روش قدرتمندتر «طنز» را برای قانع کردن مخاطبان خود در اختیار گرفته اند. این روزها بسیاری از رسانه ها از این شیوه بهره می برند تا توجه مخاطبان را به خود جلب کنند و پیام آنها احساس خوشایند را در ذهن مخاطب ایجاد کند.

برخی خبرگزاری های بزرگ هم به این نتیجه رسیده اند که هرچه پیام های رسانه ای بیشتر تکرار شوند، تاثیر بیشتری در ذهن مخاطب برجا می گذارند. این تکرار رسانه ای معمولا به دو روش دنبال می شود. یکی از روش ها تکرار تصاویر، صداها یا کلمات خاص درون پیام است تا معنی اصلی پیام در ذهن مخاطب مستحکم شود. در روش دیگر پیام ها به صورت کامل تکرار می شوند و از جمله آنها می توان به آگهی های تبلیغاتی تلویزیون، تابلوهای تبلیغاتی کوچک، سایت های اینترنتی، بیلبوردهای شهری و... اشاره کرد تا بیشترین تاثیر را روی مخاطب برجا بگذارند.

در مجموع سواد رسانه ای می کوشد این تکنیک ها را به ما آموزش دهد تا از این طریق بتوانیم با روش های انتقال پیام در رسانه های بزرگ بیشتر آشنا شویم.