مهم ترین عاملی که می تواند در عبور از بحران های ناشی از بلایای طبیعی به کمک جوامع بیاید، انسجام و همگرایی است. این انسجام و همگرایی باید میان مجموعه نهادهای امداد رسان وجود داشته باشد.

اگر تجربه کشورهای مختلف را مرور کنیم، درمی یابیم، این نهادهای امدادرسان که توانسته اند با خسارات کمتری از بحران عبور کنند مجموعه ای از نهادهای نظام مستقر و نهادهای امدادی بوده که نیمه دولتی یا کاملا غیر دولتی بوده اند. هماهنگی بین این اجزا نه تنها مدیریت بحران را تسهیل می کند، بلکه به مراتب در هم افزایی ظرفیت هر یک از این نهادها نیز تاثیرگذار خواهد بود. اما در مقابل، تقابل هر یک از این نهادها نه تنها به