میناب یکی از قطب های کشاورزی جنوب کشور در هرمزگان بود. این استان یکی از دو استان دارای باغ های بزرگ انبه بود. یک میلیون درخت نخل و انبه داشت. بسیاری از نخل هایش خشک شدند. صدهزار درخت مرکباتش از بین رفت. در حالی که یکی از مهمترین مراکز تولید پول پایدار بود. وجود این باغ ها ایجاد اشتغال کرده بود اما با انتقال آب یک جا(میناب) را ویران کردیم تا جای دیگری(بندرعباس) را آباد کنیم، تازه اگر آباد کرده باشیم! کار بسیار خطایی است که فقط به هرمزگان محدود نشد. الآن بالای رودخانه «خیرآباد» یکی از سرشاخه های رودخانه زهره در خوزستان سد کوثر را زدند تا کشاورزی در منطقه گچساران توسعه یابد. این تصمیم باعث شد تا افراد بسیاری در هندیجان و منطقه شادگان بیکار شوند. درختان نخل زیادی از بین برود. چشمه های تولید گرد و غبار ایجاد شود. تنش امنیتی در منطقه بوجود بیاید.