«چاله ها» دهان دریده، هر لحظه بخشی از دشت میناب را فرو می بلعند! از آن بهشتی که زیر نخل هایش، جویباران رها بود؛ و کودکان مینابی از پنجره خانه ها، شیرجه می زدند و تن را به آبش می سپاردند؛ زمینی خشک و زخمی مانده با نخل هایی مرده! نخل ها همه سر بریده! زمین از نای افتاده است و میناب تهی از معنا. آن روز که این اسم معنا داشت میناب «میان آب» بود. خودشان برای تعریف آن روزگار تاکید می کنند: میناب از دو کلمه «مین» و «آب» تشکیل می شود. مین یعنی