پژوهشگران برای نخستین بار موفق به چاپ سه بعدی قلب انسان شدند. این قلب مصنوعی خبرساز به مختصات آناتومیک قلب انسان شباهت زیادی دارد. محققان تا پیش از این موفقیت بزرگ تنها به چاپ سه بعدی بافت های ساده نظیر عروق خونی دست یافته بودند. چاپ سه بعدی این قلب مصنوعی با سلول ها و محتویات زیستی برگرفته از بیمار موردآزمایش صورت گرفته، اما هنوز برای پیوند آماده نیست.پژوهشگران ابتدا از بافت های چرب ساختارهای شکمی، موسوم به اومنتوم، در انسان و خوک نمونه برداری کرده و سپس محتویات سلولی بافت های نمونه برداری شده را از سایر محتویات موجود جدا کردند و از آنها سلول های بنیادی پرتوان ساختند. این سلول ها قادرند هر سلول یا بافتی را در بدن بازتولید کنند. در مرحله بعدی پژوهشگران ماتریکس فراسلولی (چیزی ساخته شده از کلاژن و گلیکوپروتئین ها) را به هیدروژل تبدیل کردند تا به عنوان جوهر در چاپگر سه بعدی قابل استفاده باشند. درنهایت پژوهشگران از ترکیب سلول های بیمار با این هیدروژل و تمایز سلول ها به سلول های قلبی توانستند به چاپ قلب سه بعدی برسند.این قلب در حال حاضر کوچک است و از لحاظ اندازه مانند قلب خرگوش است، اما پژوهشگران معتقدند فرآیند تولید قلبی که بزرگ تر باشد هم به همین ترتیب است. تولید قلبی در ابعاد قلب واقعی انسان باتوجه به امکانات علمی موجود زمان بیشتری می برد و به میلیاردها سلول نیاز دارد. ضمنا این نوع قلب ها (که شاید بهتر باشد به آنها بگوییم قلب گیلاسی) برای این که بتوانند درست مثل یک قلب بتپند باید کار بیشتری روی آنها صورت بگیرد.

با همه اینها با موفقیت بزرگی در زمینه پیوند قلب روبه رو هستیم. بیماری قلبی یکی از شایع ترین بیماری های منجر به مرگ به شمار می رود و پیوند قلب تنها راه حل موجود برای نجات بیمارانی است که وضع وخیمی دارند. اما تعداد اهداکنندگان قلب با تعداد بیماران نیازمند پیوند هیچ تطابقی ندارد و از طرفی به پای قلبی که با مختصات زیستی خود بیمار بازتولید شده باشد هم نمی رسد. تولید قلب های شخصی سازی شده درواقع از احتمال پس زدن پیوند می کاهد. به هرروی با موفقیت اخیر پژوهشگران در چاپ سه بعدی قلب انسان می توانیم امیدوار باشیم که این آرزو روزی به تحقق کامل خواهد پیوست تا دیگر هیچ بیماری برای بهبود، چشم انتظار قلب اهدایی نماند.