گویا سعید سهیلی دست بردار معضلات اجتماعی به سبک و سیاقی که بدان اعتقاد دارد، نیست! او هنوز در«گشت های ارشادش» مانده و موتیف وار همه آنچه را که بارها به تصویر درآورده، این بار با تغییر بازیگرانش در «ژن خوک» مجددا تکرار کرده است. داستانی پر از حفره که اگر پلان به پلان آن را با واقعیت منطبق کنیم، مابه ازایی برای آن پیدا نمی کنیم. فقر تکرار شده در سینمای این سال های سهیلی آنچنان گل درشت است که انتقام جویی کاراکترهایش در پایان فیلم از اجتماع و اطراف را اجتناب ناپذیر می کند. هر چند این بار