نادین لبکی در چهارمین تجربه کارگردانی اش گامی بسیار بلند برداشته؛ او که بیش از یک دهه پیش با یک کمدی رمانتیک جذاب و شیرین به نام «کارامل» (2007) پا به این عرصه گذاشته بود و در همان گام نخست نامزد دوربین طلایی کن و برنده مخاطبان سن سباستین و فیپرشی استکهلم شده بود، حالا به تلخی نفسگیر «کفرناحوم» (Capernaum) (2018) رسیده است؛ درامی که بیغوله های بیروت را از زاویه نگاه کودکی که خیلی زود بزرگ شده، درجست وجوی انسانیت ازدست رفته می کاود.

فیلم به شکلی واقع گرا و مستندگونه و با استفاده از فلاش بک، داستان «زین» کودکی 12ساله را روایت می کند که در بیغوله های بیروت زندگی می کند. او که به خاطر چاقو زدن به یک نفر به پنج سال زندان محکوم شده، از والدینش به خاطر اینکه او را به دنیا آورده اند، به دادگاه شکایت کرده است.

زندگی کارگران مهاجر غیرقانونی که عموما آفریقایی هستند، ازدواج دختران زیر سن قانونی، اعتیاد و... از دیگر مسائل اجتماعی جامعه امروز لبنان هستند که لبکی به زیبایی آنها را در این فیلم به تصویر کشیده است.

لبکی در توصیف فیلمش گفته است: «در نهایت، کودکان هزینه بسیار گزافی برای نزاع های ما، جنگ های ما، سیستم های ما، تصمیمات احمقانه ما و حکومت های ما می پردازند. احساس کردم نیاز دارم درباره این مشکل صحبت کنم و فکر می کردم اگر این کودکان می توانستند حرف بزنند، یا می توانستند خود را ابراز کنند، چه می گفتند؟ به ما، به جامعه ای که آنها را نادیده می گیرد، چه می گفتند؟»بازی گیری بی نظیر لبکی از زین الرافعی نوجوان - که خود پناهجوی سوری است - با آن چهره مصمم و نگاه بالغانه ، نقشی بسزا در موفقیت فیلم دارد. جایزه هیات داوران کن و نامزدی اسکار و گلدن گلوب و بفتا بخشی از افتخارات فیلمی است که حالا جشنواره های پنج قاره را درنوردیده است. حالا لبکی در کنار زیاد دویری پرچم داران سینمای نوی لبنان هستند؛ سینمایی که دنیا دیگر نمی تواند آن را نادیده بگیرد.