25 اردیبهشت، سالگرد شهادت یکی دیگر از دلباختگان حسین(ع) است که داوطلبانه، گام در راه دفاع از حرم گذاشت. شهید علیرضا بابایی، سه سال قبل در چنین روزی، در نبرد با تروریست های تکفیری در فلوجه عراق، به مقصود خود رسید.

زندگی هر شهیدی پر از راز و رمز است که به تعبیر سید شهیدان اهل قلم، جز به بهای خون فاش نمی شود. شهید بابایی هم از مردان بزرگ اما گمنام روزگار ما بود که رسیدن به مقام شهادت، نتیجه سال ها زندگی به رنگ خدا و بر مدار شهادت بود. همه او را به خوش اخلاقی و مهرورزی با دیگران می شناختند. همسرش نیز گفت که همه فعالیت ها و کارهای شهید بابایی رنگ و بوی معنویت و اخلاص داشت و شهادت در راه خدا ویژگی های این شهید والامقام را تکمیل کرد.

شهید مدافع حرم علیرضا بابایی در بخشی از وصیت نامه خود نوشته بود: «یقین داشته باشید که من با قلبی مالامال از عشق به اهل بیت(ع) و با عقلی سلیم و احساسی پایدار و منطقی پا در این مسیر می گذارم، نه جبری بر رفتن دارم و نه علاقه ای به شهرت دنیا، بلکه بر اساس وظیفه شرعی دفاع از دین اسلام و تصفیه روح زنگار گرفته ام، این راه را انتخاب کرده ام.

یا امام زمان(عج) مرا به سربازی ات بپذیر و روح را به لطف کریمانه ات از خطاها و گناهان پاک گردان تا قابل فیض دفاع از حریمتان شوم و مرا به حرم امنتان راه بدهید تا جان ناقابلم ارزش یابد و بتوانم آنرا هدیه درگاه حرمتان نمایم.»