برخی از کنشگران سیاسی بسیار علاقه مند هستند که جنبش سیاسی اصلاح طلبانه را به جنبش خیابانی تبدیل کنند. آنان گمان دارند که در خیابان می توان حرف نهایی را زد و در خیابان است که زندگی سیاسی رقم می خورد. خیلی صریح و آشکار باید بگویم که بنده از مخالفان جنبش های خیابانی هستم. حضور در خیابان را فقط در شرایط بسیار خاصی می توان پذیرفت و هیچگاه یک قاعده نباید باشد. البته در کشورهایی که دموکراسی و حاکمیت قانون نهادینه شده است، حضور خیابانی معنادار است ولی حضور خیابانی به عنوان یک قاعده و روش ابراز قدرت و موضع سیاسی، محصول توسعه و پیشرفت است و نه عامل آن. آنان که از خیابان دفاع می کنند، مخالفان با حضور خیابانی