تجربه تاریخی و البته تجربه عصر حاضر از جمله کره شمالی نشان می دهد تا زمانی که این کشور تن به مذاکره می داد آمریکا به نتیجه آن بی اعتنایی می کرد، اما زمانی که این کشور اقدام به انجام آزمایش های موشکی کرد پیشنهاد مذاکره از سوی آمریکا مطرح شد.

زمانی که جمهوری اسلامی در اوج اقتدار هسته ای بود کشورها بر مذاکره اصرار داشتند. بنابراین آنچه اثبات شده این است که مذاکره تا زمانی در جریان است که مولفه های قدرت کشورمان از جمله توانمندی هسته ای، علمی، موشکی، وحدت ملی و... قوی باشد.

امروز نیز همچنان موضوع مذاکره مطرح می شود و به دنبال آن به میزانی که این گونه توانمندی های ایران از طریق مذاکره مستقیم یا راه های غیرمستقیم مذاکره تضعیف شود راه برای جنگ فراهم خواهد شد، چرا که مذاکره یعنی معامله؛ به عنوان مثال از طریق معامله توانمندی موشکی ما تضعیف شده و به دنبال آن راه برای جنگ بیشتر مهیا می شود. آنها می خواهند همانند قدرت هسته ای، توانمندی موشکی و برد آنها را کاهش دهند و مانند موضوعات هسته ای باز هم مکانیسم نظارتی روی آن برقرار شود.

مذاکره بر سر مولفه های قدرت مان موجب کاهش توانمندی کشور می شود و به همین دلیل امکان دفاعی ما کمتر می گردد و حتی جنگ گسترده تری نیز صورت می گیرد. بنابراین همان طور که رهبری تاکید داشتند مذاکره در شرایط فعلی سم است.