مهمان سه دوست عزیز هستم، هم‎شاگردی قدیمی‎ام با همسر و پسر کوچک‎شان، کارن. مثل بیشتر دورهمی‎های این روزها، سر بزرگ‎ترها در گوشی‎های موبایل است: به جای درک محضر آدمی که روبروی‏مان نشسته دل ‎بسته‎ایم به موجودیتی مجازی که معلوم نیست در کدام لامکان است و چقدر واقعا دل در گروی ما و گفت وگوی مجازی با ما دارد؟! شاید هم همین عدم وابستگی یا دلبستگی نیم‎‏بند است که سبب جذابیت رابطه غیرحضوری می‎شود! به هر حال در همین گشت و گذارهای بازیگوشانه به عکس یکی از ستاره‎های سینما بر می‎خورم و به عادت همیشگی آن را به دوستانم نشان می‎دهم و می گویم، ببینید، چقدر زیباست! گویا این اظهارنظر بی‎پروا در مواردی دیگر نیز