هنگامی که یک جامعه انسانی به دنبال یافتن راهکارهایی برای حل مشکلات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خود است، همواره بهترین روش، گفت وگو و مفاهمه است؛ چراکه اگر از این روش استفاده نشود، لاجرم باید به سمت روش هایی همچون قهر و کناره گیری یا خشونت رو کنند. حال آنکه روش های توام با خشونت یا کناره گیری فارغ از اینکه کارساز نخواهد افتاد، خود می تواند بدل به مشکلاتی نوظهور شده و مشقت ها و مصایبی تازه با خود به همراه بیاورد؛ بنابراین روش گفت وگو، روشی مناسب برای حل مشکلات در تمامی شرایط و اوضاع است. با این همه اما گفت وگو و مفاهمه در برخی شرایط خاص، اهمیتی دوچندان می یابد.

هنگامی که جامعه ای با بحرانی سیاسی، اجتماعی یا اقتصادی مواجه می شود، این راه حل های گفت وگومحور است که اهمیتی بیشتر پیدا می کند و این درحالی است که گاهی، شرایطی پیش می آید که جامعه بیش از همیشه نیازمند انسجام، یکپارچگی و وحدت و وفاق ملی است و در این شرایط، موقع آن است که علاوه بر مشکلات داخلی، با مصایب خارجی و بدخواهی بدخواهان و دشمنان خارجی نیز دست و پنجه نرم کنیم و ازقضا در چنین شرایطی، اهمیت گفت وگو نیز دوچندان خواهد بود. امروز کشور ما در شرایطی قرار دارد که هم در سطوح داخلی با برخی مشکلات اقتصادی و معضلات سیاسی-اجتماعی مواجه است و در بعد خارجی با جنگ روانی دشمنان خارجی روبه رو شده است. درحالی که فردی بر کاخ سفید ریاست می کند که بی توجه به مناسبات حقوقی و دیپلماتیک میان کشورها و دولت ها، از موافقتنامه های بین المللی خارج می شود. چنان چه دیدیم ترامپ به صورت یکجانبه اقدام به خروج از برجام کرد و اگرچه این رویه را در قبال دیگر کشورها نیز پیش گرفته اما به نظر می رسد شاخ و شانه کشیدن مقابل ملت و کشور ما را با جدیتی دوچندان دنبال می کند، بنابراین در شرایط امروز که دشمن پشت درهای کشور کمین گرفته، نیاز بیشتری به همگرایی و انسجام احساس می شود. بنده نیز به عنوان یک نماینده مجلس و فردی که خود را متعهد به فرهنگ گفت وگو می دانم، چنان چه در گذشته نیز بر اهمیت «گفت وگوی ملی» تاکید داشتم، امروز نیز بر این مهم تاکید دارم و لازم می دانم از تمامی بزرگانی که در دو، سه سال اخیر این مهم را مدنظر قرار دادند، اعم از اصلاح طلبان و اصولگرایان قدردانی کنم. همچنین لازم می دانم خطاب به کسانی که داخل کشور، همصدا با جبهه نفاق و براندازان خارجی، در مقابل روش گفت وگو، روش های خشونت آمیز را ترویج می کنند، بگویم که ما همه در یک کشتی نشسته ایم و تهدیدهایی که امروز کشور را تهدید می کند، صرفا متوجه بخشی از جامعه یا یک جناح خاص سیاسی نیست، بلکه همگی ما را مورد تهدید قرار داده و این، یکپارچگی و استقلال کشور است که هدف این حملات قرار گرفته است، بنابراین در این شرایط هر اقدامی جز مفاهمه و گفت وگو می تواند دشمن را خرسند کند. در این میان اما باید به برخی آسیب ها و خطرهایی که گفت وگوی ملی و متعاقبا انسجام داخلی و اتحاد ملی را تهدید می کند، توجه داشته باشیم، چراکه یکی از این آسیب ها، آن است که بعضا شاهدیم وقتی شرایط از حالت معمول خارج شده و به سمت بحرانی شدن پیش می رود، همه از لزوم گفت وگو و مفاهمه سخن می گویند اما به محض اینکه اوضاع دوباره به حالت عادی بازگشت، تمام گفته های قبل را فراموش کرده و ساز ناسازگاری سر می دهند. حال آنکه باید توجه داشته باشیم، گفت وگو روشی است برای تمامی دوران و همواره و در هر شرایطی می تواند راهگشا باشد.