بین سال های 1961 تا 1971، ارتش آمریکا درویتنام دست به ریختن موادعلف کش به صورت انبوه زد. مساله بر سر از بین بردن پوشش گیاهی ای بود که دشمن می توانست درآن پنهان شود و همچنین نابود کردن محصولات غذایی که باعث گرسنگی اهالی و رزمندگان می شد. این دومین هدف، ضمنی بود: درحالی که «عملیات چریکی به گونه تنگاتنگی از لحاظ آذوقه به محصولات محلی بستگی داشتند، مواد گیاه زدا دارای خصلت تهاجمی شدیدی جهت نابودکردن یا تحدید تولید موادغذایی بود...»