الان که شاخه های درختان هنوز نازک و قلمی هستند خوب نگاهشان کنید؛ به چشم خریدار. اینها شاخه هایی هستند که صاف و مستقیم قد کشیده اند رو به بالا. به اینها شاخه نرک می گویند. یعنی نازا و بی بر و بی ثمر. رشد طبیعی شاخه های درختان به صورت افقی است ولی اینها عمودی رشد می کنند.

علت تشکیل شان هم زیاد بودن شیره خام در گیاه است. این اتفاق بیشتر در بهار رخ می دهد وقتی که آب و مواد معدنی زیادی از ریشه به سمت برگ ها حرکت می کند. در این حالت چنین شاخه هایی غرور می گیرند، از مسیر طبیعی رشد خارج می شوند، قد می کشند ولی چه قد کشیدنی؟ بی سود و ثمر. هوا که رو به گرمی برود باغدار اگر بخواهد هرس سبز انجام دهد اول می آید سراغ اینها. به آنها می گوید هرچه زحمت کشیده اید پر! این حالت دقیقا برای انسان هم اتفاق می افتد. مغرور شدن عامل شکست و عقب ماندنش در زندگی است. نمونه ا ش را زیاد در بزنگاه ها دیده و شنیده ایم. مثل دونده در حال رسیدن به خط پایان یا رزمنده در حال فتح و غلبه بر دشمن. برای همین است حضرت امیر علیه السلام فرموده اند: «طوبی لمن لم تقتله قاتلات الغرور؛ خوشا به حال کسی که فریب های کشنده او را نکشته باشد». [1]

1. [غررالحکم، ح 7175]

Terrace و balcony هر دو کلمات لاتین هستند که معادل فارسی دارند و در معماری ایرانی به فراوانی دیده می شوند. بالکن همان ایوان است وتراس همان بهارخواب. به ایوان مهتابی نشین هم می گویند.

ایوان به فضای جلویی اتاق گفته می شود که سقف دارد ولی جلوی آن، دست کم در یک طرف باز است. حتی گاهی پیش می آید دو یا سه طرف آن هم باز باشد. قسمت های بسته را هم یا نیم دیوار پوشانده یا نرده و یا ترکیبی از این دو. مساحت بالکن جزو مساحت خانه حساب می شود.

بهار خواب اما فضای بدون سقف الحاق شده به خانه است که مساحت آن جزو زیربنا محسوب نمی شود.

ایوان و بهارخواب خاصیت شان این است که آدم بتواند به فضای حیاط و مناظر بیرونی مشرف باشد و از دیدن شان لذت ببرد.